Smásagan Sægreifinn

 Við félagarnir 3 áttum sin hvern trillubátinn og gerðum þá út frá einu vestfirsku þorpi þegar kvótakerfið var sett á, og við fengum úthlutað 80 tonnum af þorski hver sem var svo sem alt í lagi sér ílagi þar sem lítið fiskaðist fyrstu árin í kvótakerfinu.Það var ekki fyrr en kvótinn var skertur vegna ráðlegginga fiskifræðinga um 20% eitt árið og svo um 15% og svo um einn hvað meira sem undan fór að svíða, 50 tonn voru eftir þegar næsta breyting varð, við félagarnir vorum farnir að vinna í landi með sjósókninni annað var ekki hægt til að draga fram lífið því lítið fékkst fyrir fiskinn og 50 tonn dugðu því stutt, en breytingin sem varð var á þan veg að þeir sem vildu smíða sér skip urðu að eiga skip til að úrelda og ef þeir vildu stærra skip urðu þeir að kaupa þá viðbót einhver vegin tonn fyrir tonn þessi ráðstöfun olli því að skyndilega vildu menn kaupa bátana okkar og 50 tonnin okkar líka, einn félagi okkar sló til og seldi nýlegan plastbát sinn því hann sá smá hagnað af sölunni, við það hurfu 50 tonn af lönduðum fiski úr okkar þorpi og vinnan sem við höfðum í landi minkaði til muna, grátlegt var samt að frétta að báturinn sem seldur var úreltur næstum því nýr plastbátur var rifin í tætlur með vélgröfum, til að fullnægja úreldingunni til að tonnin gætu farið í annan bát. Um svipað leiti fóru sjómenn um allt land að gera kröfur um að allur fiskur skildi settur á markað til að fá hærra skiptaverð fyrir hann til sjómanna,og það gekk eftir fiskverð fór að hækka smá en fiskverkunin í þorpinu okkar gat ekki greitt fiskmarkaðsverð, svo við urðum að velja um annað hvort að landa annarstaðar og fá aðeins hærra verð, eða landa heima og fá aðeins minna fyrir fiskin félagi minn landaði 2 vertíðar annarstaðar, þar með hvarf aukavinnan alveg úr þorpinu mínu en ég lét mig hafa það að landa heima, sá félagi okkar sem seldi bátinn sinn flutti suður og húsið hans er núna einskonar sumarbústaður, það sem skeði næst var að fleiri fisktegundir fóru í kvóta nú mátti maður ekki veiða nema svona mikið af þessu og hinu, og í framhaldi var leift að leigja frá sér fisk eða leigja til sín eftir þörf hvers og eins, fljótlega fór að bera á því að menn sem voru með togara og áttu eftir að veiða eitthvað af keilu og ýsu vantaði þorsk vegna þess að alltaf slæðist hann með, voru tilbúnir að greiða meira en frystihúsið okkar gat gert, þennan vetur lenti ég í bílslysi og var frá vinnu í 8 mánuði, ég var líka blankur svo að ég leigði frá mér þau 40 tonn af þorski og 2 tonn af ýsu sem ég átti óveitt og ég fékk 20% meira fyrir það en ef ég hefði róið sjálfur?. Árið eftir var mér boðið 40% hærra leigu verð fyrir fiskin minn en frystihúsið gat borgað ég hafnaði og réri enda orðin góður til heilsunar aftur, um haustið bauðst sá sem leigt hafði af mér kvótann árið áður til að kaupa bátanna  af okkur félögunum og kvótann á nærri tvöföldu því verði sem við fengum fyrir aflann hér heima, okkur  fannst það ekki nóg því þá stæðum við bara í sömu sporum og þegar kvótinn var settur á, það líða nokkur ár í viðbót við veiddum báðir um 40 tonn en leigðum restina frá okkur ég keypti 2 tonn af þorsk kvóta á ári uns mér fannst markasverðið orðið of hátt fyrir mig, en félagi minn keypti sér nílegan bát fyrir leigupeninginn. Svo gerðist það fyrir 3 árum síðan að félagi minn seldi 50 tonna kvótann sinn fyrir margfalda þá upphæð sem frystihúsið hérna gat borgað, hann flutti suður og kemur hingað á sumrin á bátnum sér til skemmtunar, við það að 50 tonnin hans fóru af staðnum hætti frystihúsið einfaldlega það borgaði sig ekki lengur að standa í þessu atvinna er sáralítil hérna menn verka þessa titt sína í skreið eða landa annarstaðar, ég með mín 60 tonn er að verka smá í harðfisk er að veiða þetta 20 tonn sjálfur en leigi hitt, ég kemst nokkuð vel af en vit þið hvað félagar mínir sem eru báðir fluttir suður  eru nú að skrifa í blöðin, um að þeir vilji láta taka kvótann af mönnum eins og mér svo þeir geti komið aftur í vestur og farið að veiða aftur og svo kalla þeir mig þegar við hittumst ,sægreifan og fólkið hérna í þorpunum í kring skammast út í mig fyrir að leigja frá mér kvótann frekar en að ...........  

Athugasemdir

[Ingólfur H Þorleifsson, 6.5.2007 kl. 08:14]

Sæll Magnús.

Þetta er nákvæmlega það sem frjálslyndi flokkurinn er að presentera að menn sem eru búnir að selja  frá sér aflaheimildir komist inn í kerfið á ný. Þetta er góð smásaga hjá þér og holl lesning fyrir þá sem hafa selt frá sér kvótann og bölva svo stjórnvöldum fyrir að fá ekki að veiða.

[Helgi Viðar Hilmarsson, 6.5.2007 kl. 18:03]

Mér finnst þessi saga lýsa ágætlega göllum þeim sem þessu kerfi fylgja.  Auðvitað er það öfugsnúið að það skuli vera hagkvæmara að leigja kvótann en að nýta veiðiréttinn beint.  Verst hefur þetta kerfi verið þeim aðilum í sjávarútvegi sem engin réttindi fengu þegar kvótanum var komið á,  en þar á ég við sjómenn, fiskverkendur og fiskverkafólk.  Þessir aðilar hafa engin réttindi sem þeir geta selt eða leigt eins og útgerðarmennirnir og eru þess vegna upp á náð og miskun þeirra komnir.  Annar stór galli við kerfið er að ekki hefur tekist að byggja upp fiskistofnana eins og ætlunin var.  Kanski er skýringanna að leit í svindli sem viðgengst hjá útgerðarmönnum og fjallað verður um í Kompási í kvöld.