Það eina sem stendur eftir???

þetta segir formaður landsambands Lífeyrissjóðanna, kokhraustur eftir að hafa fengið það í andlitið að "þeir sem standa eftir" töpuðu yfir 1 fjórða af lífeyrir hinna vinnandi stétta, við eigum líklega öll að lúta höfði og þakka þessu snillingum fyrir að hafa ekki tapað öllum okkar lífeyrir, margur maðurinn varaði við þessum gjörningum í Kringum Lífeyrissjóðina en á þá var ekki hlustað, en þeir sem klúðruðu til hægri og vinstri ætla" að læra af þessu", ég fyrir mína parta segi nei takk þið eruð búinn að gera nóg, við hin getum gert þetta miklu betur, og sérílagi ef þið "sem eftir standið" komið þar hvergi nálægt, þetta fólk á að draga firrir dóm, það hlýtur að vera glæpur að tapa milljörðum, af annarammana fé, með glópsku og óráðsíu, annað er óásættanlegt að mínu mati.

Verðum að læra af reynslunni

Athugasemdir

[Júlíus Björnsson, 14.2.2012 kl. 20:47]

Erlendis þá skiptist fjármálmarkaður samkvæmt mörg hundruð ára hefuðum í skammtíma áhættu markaði um raunvexti [um meðal verðlagshækkanir]  miðað við 60 mánaða max uppgjörstímabil,  svo í langtíma án raunvaxta kröfu þega gert er upp tímabil lengri en 60 mánuðir.  100% öryggir lífeyrissjóðir gera alltaf upp sína starfsemi miðað við minnst 30 síðustu ár og einbeita sér fyrst og fremst að skila raunvirði, en raunvaxtar krafa fer í að viðhalda eignum og stækka sjóðinn á hverju ári til að eiga fyrir útgreiðslum á hverju ári.
Grunnvaxtakrafa til langtíma verðtygginga er líka lámarkas vaxta krafa í hverju ríki. Það er allar skammtíma vaxta kröfur er hærri innan ríkisins. 


Hér um 2005 segir AGS voru  íbúðalánasjóður of lífeyrissjóðir Íslenska ríkisins [skiptir engu hver er skráður eigandi fyrir fjármálaákvarðanir] með 80% hlutdeild að heildar fjámálamarkaði  áhættu og verðtygginga á langtíma forsendum og þannig líka með 80% af öllum bakveðum til tryggingar sínum innborgunum.  Þeir settu sína körfu þá 3,5%. AGS segir þeim að þótt réttlæta hefði má líka grunnvexti í sumum geirum á Vesturlöndum  frá 1970 til 2000 þá væri þessi grunnvaxta krafa á annarra ríkja mörkuðum nú mikið lægri , var 2007 max. 1,99% í London og sennilega neikvæð í augnblikinu á Vesturlöndum. Í USA eru fastir heildarvextir 30 ára veðskulda með 3,8% vexti og það er nánast verðbólgan [almennar verðlagshækkanir] í USA. þar lækkar greiðslu byrði að raunvirði í hverjum mánuði á jafgreiðslu veðskuldum og viðhaldskostnaður vex með tíma. Í USA eru Banka með stærstu lantíma verðtyggingar fylki í heimi, á Íslandi er veðsöfn ekki einu sinni á fylkjaformi.


AGS bendir á almennt gildir að Banki eða Ríki láni öðum Banka eða ríki aldrei með lægri bestukjaravöxtum það er grunnvöxtum  en gildi hjá lánsumsækja banka eða ríki.     Hinsvegar er áhættan of mikil á langtímaforsendum að lána inn á markaði með meira 1,0% hærri grunnvexti en allir aðrir, Bankinn sem lánar verður þá að hirða áhættuna sem lánsumsækjanda bankinn leggur á sína skuldnauta og taka sína prósentu fyrir.

Þess vegna segir AGS þurft 20% hér þar á meðal ríkisbanka skráðir á dauðlegt einkaframtak  upp úr 2000 að fjámagna sig utan Vesturlanda  í vonum að fá betri vaxta kjör. Við vitum þetta er rétt úr fréttum slóðin var til Asíu og Arabaríkja og lánin tengdust öllu skammtíma áhættu.

Hér þar að koma raunvaxta kröfu íbúðlæansjóðs niður í það sem gildir erlendis helst í hreina verðtyggingu eða 0 prósent kröfum fram almennar verðlagshækkanir. Jafnvel þótt það kosta fjölda uppsagnir hjá skammtíma sérfræðingum um hámarkávöxtun á tímabilum þegar raunvirði kaupmáttar er almennt í uppsveiflu.