Til hvurs þurfum við erlent fjármagn

 

Er sjálfsímynd okkar sem Íslendinga svo léleg að við teljum allt vera ógerlegt nema til komi útlendingar með peninga?, stanslaus áróður er rekinn fyrir því að ef ekki komi til erlend fjármögnum þá fari allt skrattans til.

Hvenær ætla íslenskir fjármálaumfjöllendur að viðurkenna, að bankakerfi heimsins já, heimsins allstaðar á þessari jörð, varð fyrir áfalli árið 2008, nánast hrundi og væri ekki til í dag ef ekki hefði komið til sú tilraun sem gerð var með eyríkið Ísland og banka í USA sem hét Lemans Brothers á haustmánuðum 2008.

Hve lengi ætla men sem vinna á fjármálamörkuðum að hunsa niðurstöður þessarar tilraunar, enn sjást enginn merki um að neinn hafi lært neitt, áfram skal keyrt fram af hamrinum, við fórum framaf á árinu 2006, og erum en með sama fólkið undir stýri.

Mér fynnst einn hvern veginn að verið sé að drepa okkur hægt og rólega og mér líkar það ekki, ég held að nóg sé af peningum til innanlands til að gera það sem gera þarf, það þarf bara einhvern sem er ekki af frægum bófa eða glæponaættum, til að stýra þeim til góðra verka, og þá gengur þetta allt.

En við verðum að horfast í augu við að það sem hefur farið hvað verst með Ísland, eru núverandi Alþingismenn, og það nánast allir með tölu, sumir stæra sig af því að hafa setið á Alþingi áratugum saman = og árangurinn er hvað?, hann er það sem blasir við okkur í atkvæðagreiðslunni núna 9, mars, ömurlegri verður hróður þessa fólks varla. Hver sem útkoman verður úr atkvæðagreiðslunni verður þá eiga núverandi þingmenn allir sem einn að segja af sér, ekki vegna þess að þeir hafi brugðist, heldur vegna þess að það sem þeir komu til leiðar brást algerlega, og áratuga vinna við eitthvað sem virka ekki, er að bregðast trausti kjósenda, og þar með eiga menn að fara frá, en ekki að hanga á þingsætum vegna orðagjálfurshæfileika og brandarakunnáttu.

Enn  aftur að upphafinu, peningar leita þangað sem þeir geta vaxið, hinn nýa fjármála braskarastétt sem er að myndast mun ekki gefa hætishót fyrir lánshæfimat, traustrúinna fyrirtækja eins og Moddys, peningamenn láta bara plata sig einu sinni Moodys, Pricev Waterhouse Coppers og svipuð fyrirtæki, eru nánast einskins virið sem ráðgjafar í dag, þau klikkuðu gagnvart þeim sem eiga peninga, þeir einu sem taka mark á þeim í dag eru ríkisstjórnir, sem eiga erfitt með að kúga almennig til hlýðni í sínum heimalöndum, peningamenn segja þeim að éta það sem úti frís.

Við þurfum bara að taka til í stjórnkerfinu og þá koma peningar eða , áhugaverð atvinnutækifæri, þeir eru nú þegar að banka á dyrnar og vilja komast inn, okkar er að velja og hafna, peningarnir eru til innanlands, þeir liggja í menntun okkar fólks og orkulindunum, seljum þetta ekki, notum það okkur til framfara.

  

Spurningar og svör um auðmenn

Athugasemdir

[Árni Gunnarsson, 3.4.2011 kl. 12:34]

Ég held að þetta sé bara nokkurn veginn svona eins og þú lýsir því Magnús.

[Starbuck, 3.4.2011 kl. 17:19]

Fyrir hrun var "útrás" aðalmálið, nú er það "innrás"